Gooooooooooooooooool

Natuurlijk moet Jan voetbal kijken. Dus onder het genot van koffie en een broodje,
kijken we thuis bij Elda en Joaquim voetbal.

Jack van Gelder is goed, maar de Peruaanse verslaggevers kunnen er ook wat van.
Bij elk doelpunt hoor je een halve minuut: GOOOOOOOOOOOOOOOOOOlllllllll
De twee mannen die de wedstrijd aan elkaar praten, hebben hele verhalen over
de Nederlandse spelers en zien Nederland al tegen Brazilie spelen in de finale.

Op straat is voetbal een makkelijk gespreksonderwerp.
En Jan juicht alle wegwerkers toe, want die lopen in oranje pakken rond.
Die mensen begrijpen Jan altijd meteen en juichen met hem mee!!!

Komende zondag zijn we in Los Chilchos en daar is helemaal niets, maar sinds kort wel een tv!!!
Hij staat in het Cultuur Huis en we gaan met de hele bevolking van Los Chilchos
Nederland-Mexico kijken. (Volgens de laatste berichten doet de tv het niet, dan moet Elda de
tussenstanden maar doorbellen met de sateliet telefoon)

Zaterdag 5 juli komen we terug uit Los Chilchos van ons bezoek aan het koffieproject van het Apenheul Natuurbehoud Fonds.

Even dus geen blog, want internet heeft Los Chilchos nog niet gevonden.


Iedereen een fijne week, chau!!!

Leimebamba in detail

Als je goed kijkt, zie je altijd wel wat moois. Zo ook in Leimebamba.
Dit kwam ik bijv tegen op een wandeling door het dorp:

De vrouwen van Leimebamba

In Leimebamba zit het winkeltje van de Dames van Leimebamba, AMAL.

Deze dames weven thuis, of op de gezamelijke werkplaats, grote lappen stof.

Van die lappen worden tassen, kleden, sjaals en poncho´s gemaakt.

Het weven is voor deze vrouwen goed te combineren met het werk op hun akker en thuis. En ze verdienen er een mooi salaris mee. 

Wat eigenlijk nog belangrijker is, is dat de vrouwen het geld zelf in de hand krijgen en niet hun man.

Ook de vrouwen die een koffieplantage hebben, komen altijd zelf de koffie inleveren en krijgen meteen het geld waar ze recht op hebben. Wanneer de vrouwen het geld zelf krijgen, wordt het meestal beter besteed; eten, kleding voor de kinderen, schoolgeld of ze sparen voor wat duurders. 

Het risico bij de mannen is dat ze, voordat ze het geld naar huis brengen, 

vaak eerst een biertje gaan drinken met hun vrienden, of twee.... 

Een goed project dus, dit winkeltje en ik heb er weer een mooie tas bij!!!

Een bloemetje voor jou!!!

Terwijl eigenlijk maart de orchideeen tijd is, heb ik er toch al veel gezien.

Je hebt ze in allerlei vormen en kleuren en vaak na goed kijken zie je ze pas.

Ze groeien op bomen of hangen aan een tak. 

Bij Ucumari is een bioloog bezig met een onderzoek naar de geuren en kleuren

van orchideeen. Hij wist meteen de namen van de bloemen op mijn foto´s, maar die ben ik meteen weer vergeten. (Dat heeft hij met apennamen....)

Dus bij deze een paar foto´s van verschillende bloemen, niet alleen orchideeen, maar ook een fuchsia

en van bloemen die gewoon mooi zijn, wat hun naam ook is!!!

Nog meer los Condores

Wat een beetje vreemd is aan de naam, het Meer van de Condors, is dat er geen condors voorkomen.
Misschien vroeger, toen iemand het meer die naam heeft gegeven.
Beren, puma´s zijn er wel, maar helaas geen apen.

Op de derde dag zijn we naar Quinda Cocha gelopen, het Meer van de Kolibri (en die zitten er wel!!!)

Had ik zo mooi de route in de foto beschreven, is het niet te lezen...
Maar we zijn van links naar rechts gelopen langs het Meer van de Condors.
Helemaal rechts over de berg ligt het Meer van de Kolibri

Het gebied van Quinda Cocha wordt bewaakt door Santos. Zijn salaris wordt betaald door het Apenheul Natuurbehoud Fonds.
Jan wilde daar gaan kijken om kennis te maken met Santos. Santos zorgt ervoor dat er niet gestroopt wordt in de omgeving en dat de archeologische sites beschermd blijven tegen rovers. Eén keer per maand gaat hij terug naar Leimebamba om een nieuwe voedselvoorraad te halen en om zijn vrouw en kind gedag te zeggen.
Verder leeft hij altijd met zijn hond op een puntje van de wereld.

Dus opeens 4 bezoekers was de happening van het jaar voor hem. Hij heeft ons de uitkijkpunten over de meren laten zien en de grafhuisjes van het Chachapoya volk. Erg indukwekkend allemaal en je zag dat Santos erg beschermend was. Hij doet zijn werk dus erg goed en serieus!!!

Quinda Cocha, het Meer van de Kolibri

Grafhuisjes (chulpa) aan de andere kant van de vallei

Een grafhuisje waar ook het houten dak nog op zit

Dit huisje konden we van dichtbij bekijken

We waren helemaal blij met hem toen hij voorstelde om forel in het Meer van de Condors voor ons te gaan vangen. Tot 3.00 de volgende ochtend is hij aan het vissen geweest. Voordat wij terug gingen naar Leimebamba, hadden we gebakken forel als ontbijt.(en een beker pap)

Na het al jaren gezegd te hebben dat we naar deze meren wilden gaan, is het er nu dus toch van gekomen.
Joaquim en Elda vertellen graag wat ze met eerdere reizen met Jan en mij hebben meegemaakt. Nu hebben ze er nog meer verhalen bij. Van deze reis is oa favoriet, het verhaal dat mijn paard 3 keer in een moddergat stapte, maar dat ik er gewoon op bleef zitten. Ik geloof dat Joaquim nog trotser daarop is dan ikzelf!!!

Terugreis over de pampa

Hondje van Santos; heel moe

Ook heel moe.... 

Naar Laguna los Condores

Joaquim, Elda, Jan en ik zijn terug van onze tocht naar het Meer van de Condors.
Vier dagen heel veel gelopen, berg op berg af. We zijn beurs van het paardrijden, ons optrekken aan boomwortels, mijn laarzen uit de modder trekken en het vallen op rotsen, maar het was SUPER!!!

Echte toeristen, Elda en Majorie

De eerste dag 9,5 uur op onze muildieren gereden en gelopen in de stromende regen. Elk paadje was een rivier geworden. Ik stond een paar keer met mijn sokken tot boven mijn enkels in de modder en was ik mijn laars weer eens kwijt. Maar weggedoken in onze poncho's tegen de regen en wind, waren we net voordat het helemaal donker was bij het huisje aan het Meer van de Condors. (met dank aan Joaquim die mij het laatste stuk op het paard heeft begeleid, want ik was kapot)

Ons huis voor een paar dagen

De volgende dag scheen de zon!!! Het leven is zoveel makkelijker in deze woeste streken als het mooi weer is. Dus met z'n vieren een tocht langs het meer gemaakt. Prachtige vergezichten om te bewonderen (de dag ervoor was het zo bewolkt dat je niks kon zien van de omgeving) En Joaquim kende overal plekken waar je overblijfselen van het Chachapoya volk (zij leefden in de tijd van de Inca's in deze streek) kon zien.
We zagen overblijfselen van huisjes, vijzels en grafhuisjes, (chulpa's) met mummie's, een vaas, een pot en kledingresten.

Deze stenen muurtjes waren ooit ronde Chachapoya huisjes

Op de steen van de ingang van een huis, staat een aapje afgebeeld

Joachim op onderzoek.....

Aan de rand van het meer gegeten. (Beker yogurt met cornflakes,
terwijl de forellen om ons heen sprongen, maar die hebben we later nog gegeten)

Het is bijna niet uit te leggen hoe bijzonder het hier is en de foto's laten eigenlijk maar half zien, hoe prachtig en indrukwekkend de omgeving is, maar ik hoop dat ik hierbij toch een poging heb gedaan om jullie een idee te geven.

Morgen zal ik de rest van onze tocht laten zien. Nu eerst een hele vieze was doen en voetbal kijken!!!

Wat doe je zoal een dag in Leimebamba....

Nou dit dus..........

Lezen, mailen, blog schrijven en kolibri´s kijken op de binnenpaats.

Nog meer kolibri´s kijken in de binnentuin.

Op kantoor werken met Manuel Antonio, toekomstig projectleider....
(Hij is bang voor Jan en durft eigenlijk niet tegenover hem te zitten)

Pollo al la braza eten (kip met patat)

Knutselen voor de lessen op school met leandro.

Rondjes over het plein lopen. (Het is gelukkig weer droog)

De komende dagen kan ik geen blog schrijven.
Jan en ik gaan 4 dagen naar Het Meer van de Condors. Daarover de volgende keer een verhaal.

Hasta pronto!!!

Naar school

In Leimebamba zit de organisatie Ucumari. Zij werken met Apenheul samen
en voeren het koffie project uit. En sinds dit jaar is er een educatie afdeling.
Leandro en Angelica gaan de scholen in de omgeving langs
met hun educatie programma.
Ze hebben eerst stage gelopen bij het titi project om ideeen op te doen
en zijn nu hier fanatiek aan de gang gegaan. Het is vaak heel handig die 2 projecten, zo kan je veel samenwerken en hoef je het wiel niet twee keer uit te vinden.
(Hadden de Inca´s in Peru zelfs helemaal niet uitgevonden)

Het kantoor van Ucumari

Vandaag ben ik met Leandro en Angelica meegeweest naar de school in Leimebamba.
We hebben in een klas met 9 jarigen les gegeven over het belang van Het Bos.
De kinderen waren erg betrokken bij de power point presentatie en hadden zelf ook hele verhalen.
En ze stelden veel vragen, ook over Nederland. Of we daar ook bos hebben en of dat ook beschermd wordt.

Als afsluitng hebben we een werkblad ingevuld met een boom-puzzel. De kinderen moesten bedenken wanneer een boom blij is en wanneer verdrietig.
Omstebeurt mochten de leerlingen voor de klas het werkblad voorlezen.
Een boom is verdrietig als je hem omkapt of beschadigt.
En blij als je hem beschermt en nieuwe bomen plant, dan heeft hij vrienden.

Ik heb ze verteld dat het gebied waarin zij leven uniek is.
Dat er speciale wouden zijn met zeldzame dieren, die nergens anders
op de wereld voorkomen.
En dat het belangrijk is dat de kinderen meehelpen met het beschermen van dit gebied.
Si, señorita, zeiden de kinderen in koor en toen kreeg ik applaus. (De Peruanen zijn gek op toespraken)
Nu nog hopen dat ze er iets van hebben opgestoken!!!

Het is hier koud, dus de kinderen hebben vaak hun jas aan in de klas.

Iedereen loopt hier meestal op regenlaazen.
(Ik moet ze nog gaan kopen voor de komende tochten.)

Leimebamba

Jan en ik zijn in Leimebamba. Een klein dorp dat sinds kort over en verharde weg
te bereiken is. Bij Leimebamba stopt ongeveer de wereld, je kan alleen maar
lopends en te paard verder. (Er loopt een andere weg, alleen die kant hoeven wij nooit op)

Leimebamba is rustig, er lopen paarden over de klinkerwegen en iedereen groet elkaar.
De mensen hier praten heel duidelijk: Bu-en-as di-az. Ook de kinderen.
De jongetjes zijn mini volwassen mannetjes met te grote broeken, gebreide trui en oude mannen-kapsel.
De vrouwen lopen met geweven zadeltassen over de schouder, de mannen staan op elke straat hoek te praten. En de meisjes hebben net zoals in Nederland, roze kleren aan en Hello Kitty rugzakken op de rug.
Er zijn een paar winkeltjes met vanalles te koop en een paar restaurantjes.

Ik vind het hier altijd heerlijk. Alleen nu regent het zo...... Dus drink ik koffie en staar naar buiten,
net zoals alle andere mensen hier!!!

Onderweg

We zijn onderweg naar Leimebamba, daar is het kantoor van Ucumari,
de Peruaanse stichting die het Apenheul project uitvoert.

De route tussen Moyobamba en Leimebamba s prachtig, grote bossen, hoge bergen (met haarspeldbochten) en indrukwekkende rotswanden.We maken een tussenstop in Chachapoyas, zo hoeven we niet te stessen
om elke volgende taxi te halen.

Nadat net de stroom in heel Chachapoyas een tijd was uitgevallen, kan ik een paar foto´s, vanuit de auto genomen, op de blog zetten.

Chau!!!

Vakantie

Bijna zou ik vergeten dat het vakantie is. Dus Jan is aan het vergaderen
en ik ga fijn de stad verkennen!!! De markt bezoeken, surtido´s drinken en mensen kijken.

De souvenierwinkeltjes 

Meestal maak ik een rondje souvenier winkeltjes om te kijken of er
geen opgezette dieren, huiden, of sleutelhangers met een stukje dier eraan verkocht worden.
Nu ik 4 jaar niet meer in Moyobamba geweest ben, kennen ze me niet in al die winkeltjes en kan ik de domme toerist spelen....
Maar het was gelukkig een slechte vondst!!! Een paar opgezette vissen en fotolijstjes met vlinders.
Het project heeft er een paar keer voor gezorgd dat de politie opgezette dieren
liet weghalenuit restaurants en winkels.
De eigenaren hebben een boete gekregen.



En zo ziet Moyobamba er verder uit......

Winkelstraten met vooral kledingwinkeltjes. Alles is eenrichtingsverkeer,
maar toch is het lastig oversteken met al die motortaxi´s.

Nog meer winkelstraten

Groente en fruit

Heel veel soorten bonen

Peruaanse Tante Jet

Dit is leuk rondkijken!!!

Boekwinkel

Toen kwam er nog een optocht langs van een kleuterschool.
Geen idee waar het om ging. Er liep iemand als koe verkleed mee en die had
het op mij voorzien.

Heel wat tijd hier doorgebracht. 

(Heb de Nederlandse versie ook bij me.....)

Ik vermaak me dus prima en straks weer samen met Jan ergens een hapje eten.
In Peru ga je vaak 3 keer per dag naar een restaurant. Het is net vakantie!!!



Fijne weekend allemaal, wij reizen door naar Leimebamba.