Tussendoortje

Tussen het verhuizen en inrichten van het huis door, moet er ook nog gewerkt worden.....

Daarom wat foto's van een paar Parc Sainte-Croix bewoners, 

die nu in deze drukke tijd echt geen aandacht te kort komen.

Ik ga weer verder met voeren, schoonmaken, sjouwen en inrichten.

A bientôt

Hulptroep

Dankzij onze super hulptroep is ons Nederlandse huis bijna leeg en schoon!!!

Denk ik altijd dat er niet zo veel in ons huis staat, 

blijkt het toch weer een hele bus vol te zijn.

De wasmachine is voor de zoveelste keer weer mee, 

nu de 2 trappen naar beneden zonder ongelukken.

Het dressoir was het lastigste en heeft vooraf voor enge dromen gezorgd.

Maar met behulp van een ladder, touw en sterke kerels was het zo gedaan 

en stond het gevaarte in de bus.

Deze niet-actie foto mocht eigenlijk niet gepubliceerd worden, 

maar geeft wel aan dat het ook gezellige dagen waren.

De dierverzorgers hebben geholpen om alle meubels in 

ons Franse huis te zetten.

De ruiten van de vitrinekast hebben weer een buitenlandse verhuizing overleefd. Alles staat ongeveer op zijn plaats 

en kan er vanaf donderdag echt ingericht gaan worden. 

Dus dan kunnen eindelijk de "gezellige accessoires" zoals Jan dat altijd noemt, uit de verhuisdozen!!!

(Niet op de lampen aan het plafond letten... 

Dat is weer iets waarin de Franse eigenaar en ik van smaak verschillen.)

Dank jullie wel hulptroep!!!

Verhuisdagen

We zijn het weekend aan het verhuizen!!!

Over een paar dagen een blog met alle nieuwtjes.....

A bientôt

Boerenkool

In Lorraine houden de mensen van stevige kost: 

erwtensoep en boerenkool.

Boerenkool zag ik nooit in de Franse supermarkten liggen, totdat ik in de Lorraine kwam wonen.

Boerenkool heet hier krulkool of winterkool.

Deze groente moet dus ook zeker in mijn toekomstige moestuin komen.

Hoe het hier klaargemaakt wordt weet ik niet, dat moet ik nog eens navragen.

Ik heb er een stamppot van gemaakt met knakworstjes. 

(Rookworst kennen ze hier dan weer niet.)

Bon appétit 

Plannen maken

Het schiet op: Ons nieuwe huis is bijna bewoonbaar!!!

De buitenkant moet nog worden afgemaakt, maar binnen is het zo wat klaar.

Ik ben druk bezig om plannen voor de inrichting te maken.

Aan welke kant van de woonkamer komt het zitgedeelte?

Hoe zet ik de eettafel neer?

Welke eettafelstoelen zal ik nu gaan kopen?

Hoe ga ik de keukenkasten indelen?

Past de vitrinekast wel tegen dàt muurtje en wat ga ik er in zetten?

Waar komen alle mooie spulletjes te staan?

Hoe moeten de lampen opgehangen worden?

Op welk muurtje komt de fotowand?

En ga zo maar door.....

Voor de gelegenheid maar een paar Franse woonbladen gekocht om inspiratie op te doen.

En zodra ik even internet heb, zit ik op Pinterest foto's van ingerichte woonkamers, keukens en slaapkamers te bekijken.

Eigenlijk weet ik al hoe ik het meeste wil hebben, 

maar is het vooral dat ik niet kan wachten totdat we er wonen.

Op 1 maart zal het zo ver zijn!!!

Kalfje

De eerste baby is geboren op de Groene Route sinds ik hier werk!!!

Een oeroskalfje.

Moeder Folia was half januari al uitgeteld, dus dan ga je elke morgen vol spanning naar het verblijf van de oerossen. Maar het jong liet nog een paar weken op zich wachten. 

Maar het is er nu en het is gezond!!!

Bij haar vorige kalf was Folia heel zenuwachtig en wist niet hoe ze met dat kleine ding moest omgaan. Maar nu is ze een prima moeder. 

Ze houdt het steeds in de gaten, laat het drinken
en likt geduldig haar jong schoon.

Anatol, de vader, is apart gezet, omdat we niet weten of hij voorzichtig met zijn kind zal omgaan.

Hij viert de geboorte van zijn zoon dus apart in een wei met een extra grote berg hooi!!!

Belangrijke zaken

Bij een verhuizing naar het buitenland hoort natuurlijk ook het regelen van belangrijke zaken. 

(Ik heb "Ik Vertrek"  gekeken.... vandaar de inspiratie voor dit verhaaltje) 

Nu doen wij natuurlijk alles niet zo dom als vaak op tv...

We spreken de taal en nu is het helemaal makkelijk, 

omdat we al zo lang in Frankrijk hebben gewoond.

Dus de bank is geregeld, de huur van het huis is betaald en de ziekenverzekering is in orde.

Nu volgde nog een zoektocht naar een tandarts en huisarts.

Ik dacht dat ik in de wachtkamer van een tandarts zat om Jan en mij in te laten schrijven, maar dat bleek de wachtkamer van een ander soort dokter te zijn (geen idee wat voor één.) 

Maar uiteindelijk een echte tandarts gevonden 

en binnenkort mag ik mijn kies laten repareren die is afgebroken.

De huisarts zoek ik nog. Gelukkig konden mijn collega's de namen 

doorgeven van aardige en goede artsen.

Ook zijn Jan en ik bij de keuringarts geweest, dat moet elk jaar als je in Frankrijk werkt.

We zijn goedgekeurd!!! (Ook mijn oren)

Na de belangrijke zaken te hebben geregeld, kan ik me nu bezig houden met 

de hèle belangrijke zaken: het inrichten van ons nieuwe huis!!!

Voetstapjes in de sneeuw

Het sneeuwt best veel in Lorraine deze winter.

En elke keer zie ik mooie sporen in de sneeuw, 

maar dan heb ik mijn camera niet bij me.

Nu had ik hem wel mee, maar vond ik niet de mooie sporen van eekhoorntjes, vossen en marters, die ik normaal steeds tegenkom tijdens mijn rondes.

Deze sporen vond ik wel...... Van wie zijn ze???

Zwarte ooievaar

Konijn, dat keurig over de loopplank liep.

Hond van de buurman, bij gebrek aan een interessanter spoor..

Deze dierverzorgster

Op het laatst vond ik deze afdruk nog: 

Toch nog een vos die door een weiland liep!!!

Kleine zwarte wolf

Dit is Gimli.

Gimli is het eerste jong dat is geboren in onze Timber (zwarte) wolvenmeute.

Zijn ouders Gandalf en Altesse en ook de 3 andere volwassen,

 ken ik uit de dierentuin in Metelen.

Na een omweg zijn zij in Parc Sainte Croix beland en ik ook. 

Voelt wel gezellig, oude bekenden in de buurt te hebben.

Gimli is met nog geen jaar oud, het enfant terrible van de groep!!!

Hij durft bij iedereen het eten uit de bek te stelen 

en niemand die hem op de kop geeft.

Hij klimt bijna in de voerbak als je komt voeren.

En hij heeft Ebène, een wolvenmannetje, zo toegetakeld dat Ebène op verschillende plekken gehecht moest worden door de dierenarts.

Ik was wel even pissig op Gimli, maar met ouders die door mensen zijn groot gebracht en dus veel wolvengedrag niet kennen, 

kan hij er ook niet veel aan doen dat hij nogal aanwezig is. 

(En denkt dat hij alles mag.)

Laatst zag ik Gimli met een voerkuikentje spelen. 

En het maar omhoog gooien, vangen en opnieuw het de lucht in gooien.

Het is toch ook een heel leuk wolfje!!!