Dagboeken

Elke reis schrijf ik een dagboek. Deze keer naar Peru vergat ik het vaak, 

omdat ik druk was met de blog. 

Dan moest ik van 3 dagen in één keer het verhaal opschrijven.

Maar het schrift is toch weer vol gekomen 

(de bovenste van de stapel is van deze reis)

Als ik dan thuis ben lees ik het nog een keer helemaal door 

om nog aanvullingen te geven, 

of om hotels of bepaalde gegevens te noteren.

En dan kijk ik er jaren niet meer naar. Dan liggen ze in mijn mooie oude koffer, 

die ooit in het buitenspeelgoedhok stond van een school waar ik heb gewerkt. 

Maar soms opeens zoek ik toch een paar dagboeken op 

en dan is het zo leuk om alles te lezen!!!

Binnenkort gaat er een vriendin naar Peru, dus met de 5 Peru dagboeken ben ik een lijstje voor haar aan het maken met de dingen die je toch echt gedaan moet hebben als je in Peru bent!!! 

Souvenirs

En dan ben je opeens weer thuis, alsof je niet bent weggeweest.....

Verjaardagen, op visite, de reistroep opruimen

en voor de nieuwe aanwinsten een mooie plekje zoeken.

Nu viel het dit keer wel mee met de spullen die ik altijd heen en weer sleep.

Het waren nu vooral spullen voor anderen. 

Sierraden uit Moyobamba die op la Vallee de Singes worden verkocht.

Deze armbanden, kettingen en oorbellen worden gemaakt van boomzaden

en de opbrengst gaat naar de natuurbeschermingsprojecten van onze oude Franse dierentuin.

Senor Andrè pakt tegenwoordig alle sierraden netjes in met de naam van de zaden erbij.

Heel leuk was het om te shoppen voor Tante-Jet, het kleurijke bedrijfje van een schoonzus.

De Peruaanse boodschappentassen van de markt horen daar echt bij.

www.tante-jet.nl

Koffie van een concurrent uit Moyobama. Ik vond vooral het plaatje op de verpakking leuk.
Daar staat de Morro op, de berg die beschermd is,
mede dankzij het titi-project.

En emaille bakjes... (deze maat had ik nog niet.)
In Peru noemen ze dit materiaal Chinees porselein.
Je ziet ze ook best veel in Nederland, maar die vertik ik te kopen.
Ik heb ze uit Peru en Madagaskar.
Peruanen vinden het raar dat ik hier naar vraag, want in Peru is plastic servies nu veel hipper!!!
Maar deze bakjes staan nu mooi te wezen in mijn kast.

Chau Peru!!!

Het is bijna weer voorbij, onze reis.

Jan en ik hebben nu wel tijd gevonden om het Meer van de Condors te bezoeken.

Ik heb iedereen in Los Chilchos weer gesproken.

Geen wolapen gezien dit keer, maar wel titi´s en dwergapen.

Dus de belangrijkste dingen zijn gedaan, we kunnen naar huis....

Altijd een beetje dubbel, Peru is een fantastisch land om rond te reizen, 

maar thuiskomen is ook altijd fijn.

Gelukkig herinnert mij thuis veel aan Peru!!!

Ik ben van plan om door te gaan met de blog. Iets minder vaak als de laatste tijd,
maar wel zo af en toe. Je weet nooit in welke land we binnenkort weer zitten....
Zóó Majorie dus in de gaten houden!!!


Fijne zomerse dagen allemaal!!!

El surtido

Eén van de lekkerste dingen in Peru zijn de vruchtensapjes.

Surtido is het allerbeste, allemaal soorten fruit door elkaar met melk 

en met wat wij ¨spierballenspul¨ noemen.

Dit is een soort melasse, stroop, waar je ontzettend sterk van wordt... 

(ik merk er niks van.) Maar het is ontzettend lekker!!!

Ik heb ze niet geteld, maar het surtido-totaal zal erg hoog zijn deze reis!!!

Menu van de dag

In Peru eet je de grootste maaltijd tussen de middag.

In de kleine restaurantjes is er altijd MENU, voor 4, 5 of 6 sol (1 euro of iets meer) voor een maaltijd.

Je hebt dan de keuze uit verschillende gerechten. 

En altijd is er soep vooraf en soms een salade.

Ik weet intussen wel wat lekker is en vooral

wat ik niet moet nemen!!! (bonen, orgaanvlees) Je krijgt alleen

grote borden vol, zodat ik me vaak schaam dat ik een gedeelte laat liggen.

Deze keer was er spagetti met kip (dat heb ik gegeten, lekker gekruid)

Varkensvlees, rundvlees en wat andere stoofpotjes met onbekende ingredienten.

De foto hieronder is van een andere keer. 

Deze forel was iets minder goed gevallen.....

Leve de Norit en Imodium!!!

Ik mag altijd de tomaat en komkommer van Jan hebben.....

Bij Proyecto Mono Tocon kookt de moeder van Julio altijd ´s middags.
Met alle medewerkers en onderzoekers eten we daar thuis.
Altijd rijst met wat vlees, groenten en heerlijke sauzen. En gebakken banaan, waar
we meestal ruzie om maken, wie de laatste stukken mag hebben!!!

Eindelijk apen....

Nu Jan en ik in Moyobamba zijn, wil ik ook de mono tocones zien, de titi´s.
Gisteren gezocht en niet gevonden, vandaag was de volgende poging.
De apen zouden redelijk makkelijk te zien zijn, maar wij zagen niks.
Titi´s roepen vroeg in de ochtend naar al hun buren, maar om half 9 hadden wij nog geen titi gehoord.

Totdat ze opeens begonnen!!! We zijn op het geluid afgelopen en hebben zo
2 familie´s gezien.
Eindelijk, het zou wat wezen, dat we in bijna 6 weken Peru, geen aap in het wild zouden zien.

De San Martin titi op de foto hierboven was heel nieuwsgierig en bleef maar naar ons kijken.
Hij ging zelfs op zijn achterbenen staan om de boel eens goed te overzien.
Helaas klonk er opeens een moterzaag (het lijkt wel het poppenkastverhaal dat op
la Vallee des Singes wordt gespeeld) en waren de titi´s er vandoor.
Harde realiteit, want deze apen leven nog in hele kleine stukjes bos die omringd worden door akkers met mais, koffie, cacao en bananen.
Het is nog een wonder dat er overal in deze streek apenfamilie´s wonen in een paar bomen.
De San Martin titi staat op de lijst van de 25 meest bedreigde apensoorten van de wereld.
Ondanks het goede werk van het titi project, is het de vraag hoe lang deze aapjes het volhouden tegenover de oprukkende mens.

Deze dwergaapjes zie je overal. De Bruinrug tamarin of Andes tamarin kwam meteen, luidt kwetterend, om tegen ons te zeggen dat dit hun bomen waren. Zij verraadden later ook onze komst tegen de titi´s, die meteen ophielden met roepen. Maar we hadden ze al gezien!!!

Voor meer informatie over het titi project:  www.monotocon.org/

We zien ze vliegen....

Vogeltjes kijken is altijd leuk. Verder zie je bijna nooit dieren in het bos

of in de bergen. In de 10 jaar dat het Apenheulproject in Peru bestaat, 

is er maar een keer geelstaart wolapen gezien!!!

En vanmorgen ook een eind gelopen en alleen maar titi´s en dwergapen gehoord....

Je gaat dus al snel vogels kijken, want die zijn er altijd wel.

Met het grote (1,5 kg) vogelboek in de rugzak en dan proberen te achterhalen 

welke vogel je gezien hebt. Colombia heeft de meeste verschillende soorten vogels

op de wereld, Peru is tweede. We moeten er nog heeel veeel een keer zien!!! 

Kolibri

Kolibri

Kolibri

Specht

Dit lijster jong zat op de grond, terwijl zijn moeder boos zat te wezen in een boom

Deze laatste vogel, een Andes reuzennachtzwaluw, zagen we afgelopen week in het nieuwe gebied van het ANF. Jan kon er heel dichtbij komen, want de vogel dacht, als ik maar heeel stil blijf zitten, ziet hij me niet.
Nog nooit is deze vogel in dit gebied beschreven. Heel bijzonder dus en een artikeltje waard!!!

Chachapoyas

Jan en ik zijn weer in Moyobamba, terug bij het titi-project.
Maar gisteren zijn we in Chachapoyas geweest.
Een heel leuk stadje met een Plaza de Armas met mooie witte huizen,
een grote markt, winkeltjes waar je tijden kan rondkijken
en gezellige restaurantjes, waar je ook je boeken kan wisselen.

Een heerlijk dagje dus, letterlijk en figuurlijk!!!

Creatieve kinderen

De Peruaanse kinderen tekenen erg goed. 

Deze tekeningen zijn gemaakt, nadat de kinderen les hebben gehad op school

over hoe belangrijk water/regen is voor de natuur.

In de val

Drie keer hebben Jan en Joaquim de camera-val ergens in het bos opgesteld.

Uit het zicht van het pad en waar al een paadje van dieren te zien was.

Elda had een kip opgeofferd, die ze voor de camera hebben opgehangen. 

(dood, anders had de camera alleen maar foto´s van de kip genomen)

Ook hebben ze er tonijn en mais neergelegd. 

En dan een paar dagen wachten, Joaquim vond het heel spannend 

welke dieren er langs zouden komen.

De kip ophangen

De camera bevestigen

En dit stond er op de foto´s en filmpjes:

Heel veel picuru´s = bergpaca´s

Een vos

Een oposum (cantjul)

Ook heeft er de laatste keer nog een dier aan de kip zitten eten, maar toen was de film vol......
Het blijft dus een raadsel wie toen aan de kip heeft zitten knagen!!!

Kopje koffie

Zonder mijn koppen koffie kan ik niet,

dus wat is er mooier dan het meehelpen aan een koffieproject!!!

Afgelopen week werd het weer eens duidelijk hoeveel werk er in zo´n 

kop koffie gaat zitten.Een reden om mijn kop koffie nog meer te waarderen.

De koffieboeren verbouwen hun koffieplanten in de schaduw van de bomen,
zo hoeven ze geen bos te kappen. Als de bessen rijp zijn, worden ze geplukt
en naar Milagro gebracht. Daar zorgen Ramiro en Elena voor de verwerking ervan.

Elena aan het werk

Vorige week werden de bessen met de hand gewassen en uitgezocht,
omdat de grote koffiemachine het niet deed.
Maar Ramiro, Marcos en Jan hebben hem weer aan de praat gekregen.
Het werk gaat nu veel sneller, omdat de grote machine erg zorgvuldig is en geen slechte bessen doorlaat.

Ramiro bij de grote koffiemachine

De velletjes van de koffiebonen wordt compost

In droogtunnels liggen de koffiebonen te drogen.
Na 5 dagen gaat het in zakken en wordt het op een muildier gezet die in 10 uur naar Leimebamba loopt.
Daar vandaan wordt het naar Lima vervoerd en dan moet het nog naar Nederland,
naar de koffiebranderij Peeze in Arnhem.
Zij zorgen dat de Los Chilchos koffie gebrand wordt en in zakken komt (binnenkort) op Apenheul en bij Peeze te koop zijn. Op Apenheul wordt al Los Chilchos koffie in de restaurants geschonken. Ook bij een paar andere Nederlandse bedrijven en Franse dierentuinen, drinken de mensen de koffie uit Los Chilchos.

De Los Chilchos koffie wordt zuiver gehouden en niet gemengd met andere koffie,
omdat de smaak erg uniek is.
Dat vonden de koffieboeren super om te horen!!!

Het maffe is, dat je in heel Peru meestal oploskoffie drinkt. Gelukkig dat we in Los Chilchos elke dag een aantal keer van een ´echt´ kopje koffie konden genieten!!!

En dit is het eindresultaat!!!

Meer informatie over de koffie vind je hier:

http://www.apenheul.nl/apen-en-natuur/

www.peeze.nl

http://www.ucumari.org/

Los Chilchos en het koffieproject

En we zijn terug in Leimebamba. 

Het was weer een bijzondere reis naar Los Chilchos.

Het was prachtig weer en de heen en terugreis gingen goed, 

zonder al te veel modder.

Het blijft heel speciaal om zo hoog door de Andes op een paardje te rijden!!!

Al die bergen moesten we nog over.....

Helemaal beneden in het dal, ligt Los Chilchos.
Vanaf dit punt nog 2 uur dalen. (lopends, op het paard
is het te gevaarlijk)

Los Chilchos

In Los Chilchos wonen de koffieboeren die meewerken aan het Peru project

van het Apenheul Natuurbehoud Fonds (ANF)

Door koffie te verbouwen beschermen ze vele hectares woud waar oa 

de Geelstaart wolaap leeft. 

Deze mensen hebben goed begrepen dat wanneer er geen bos is, 

er geen toekomst meer is voor hen. 

Eerst kapten ze al het bos om weides voor hun koeien te maken,

maar ze merkten dat alles droger werd en dat er steeds minder te verbouwen viel.

Via via hebben deze Chilchos bewoners de hulp van Apenheul ingeroepen om hen te helpen met het beschermen van hun omgeving. Door microcredieten voor koffieplanten te verstekken. En door vele hectares als officieel beschermd gebied te verklaren, niet meer te kappen en te jagen, gaat het de laatste jaren goed met dit bijzondere gebied met al zijn nevelwouden en alles wat daarin leeft!!!

Jan is coordinator van dit project en heeft met de Peruaanse leiding 

en met de koffieboeren gepraat. En het gaat goed!!! 

Er wordt een super koffieboon geproduceerd (morgen een koffie-praatje op de blog) en iedereen ziet dat het met het bos goed gaat. De mensen hebben een goed inkomen om van te leven, kunnen hun kinderen naar school sturen en zij hebben nu makkelijker toegang tot medische zorg. 

En de dieren komen weer terug, na jaren niet gezien te zijn 

(otters, zwijnen, condors) 

en de Geelstaart wolaap heeft zoveel bos, 

dat we hem weer niet hebben kunnen vinden!!!

Milagro, (wonder) waar het koffieproject is en waar we logeerden

(Met verkeerde Latijnse naam.....)

De nieuwe slaapkamers boven de koffie werkplaats

De keuken, je bent ALTIJD aan het eten in Los Chilchos

Los Chilchos is niet alleen speciaal vanwege het project, maar ook vanwege de mensen en de sfeer.
Hier is alles zo eenvoudig, iedereen geniet van een praatje maken, samen eten en heeft totaal geen haast.
Veel bewoners kwamen ons eten brengen (kaas, bananen, een kip die even later ontsnapte, maar die weer gevangen werd) of we werden uitgenodigd om te komen eten.
Veel volleybal gespeeld met de kinderen en de vrouwen, veel koffie gedronken.
En de mannen hebben bijgepraat onder het genot van een bolito (cocabladeren kauwen met kalk)

Eigenlijk is het moeilijk te beschrijven hoe het daar is,
vandaar ook maar veel foto´s........

Voetbal kijken in de dokterspost

Volleyballen en Engelse woordjes oefenen op het veld
Met Mirope, Mily en Pedrito

Het huisje in het nieuwe gebied van het ANF

 Joaquin, Marcos, Jan en ik zijn op de terugreis het nieuwe gebied van het ANF
gaan bekijken. (Jan zoekt fondsen, oa bij IUCN, om grond te kunnen aankopen.)
Dit is een gebied van ongeveer 350 hectare met prachtig oerwoud!!!
Twee dagen hebben wij hier rondgestruind, forel gevangen en genoten van de rust.
En geen aap gezien.....

Wat vliegt daar.... (Marcos en Jan) 

Forel, heeel lekker

Vis schoonmaken (Joaquin en Jan)

En wie mag de afwas doen....

Iedereen in Los Chilchos vroeg wanneer ik weer kom. Un dia... zei ik, op een dag....

Het was super daar, maar ik ben ook weer blij dat ik terug ben in deze wereld 

met internet, een zacht bed, chocola en lichtknopjes!!!