Schriftjes

Ik moet wat te knutselen hebben,

anders voelt het heel kaal en saai.

Maar wat moet je dan elke keer maken....

Vrienden en familie zijn vaak het slachtoffer van mijn knutseldrang.

Nu heb ik een andere doelgroep bedacht:

de vrouwenvereniging waar de moeder van Jan bij is.

Elk jaar hebben zij een verkoop ten bate van de kerk

en verkopen zelfgemaakte spulletjes.

Ooit had ik bij de Hema mooi gekleurde schriftjes gehaald.

En die lagen nog altijd in de kast.

Toen kwam HET IDEE.

Ik heb er gaatjes in geprikt, 

heb een leuk borduurpatroontje uitgezocht

en die op de schriftjes geborduurd.

Staat leuk toch?!!

Later heb ik ze mooi ingepakt in doorzichtig folie

met een strik er omheen.

Een tasje met geborduurde schriftjes 

en ook zelfgemaakte enveloppen zijn deze keer 

dus meegekomen naar Nederland.

Verkopen maar!!!

(Wat zal ik nu weer eens gaan maken....)

50 jaar

Jan's ouders zijn 50 jaar getrouwd!!!

Groot feest dus vandaag!!!

En dan ook nog een weekend weg met het hele gezin.

Ik heb er zin in!!!

Leeg meer

Tjonge, het regent hier!!!

De laatste keer was, denk ik, begin mei 

en sindsdien regende het een druppeltje,

maar verder helemaal niks.

Het gevolg is dat de meren tussen ons huis

en het park bijna leeg zijn.

Een heel vreemd gezicht.

Geen bootjes, vissers en nog maar een paar vogels,

die de laatste vissen uit de modder oppikken.

Je kan nu bijna rechtdoor naar de zendmast lopen.

Per 1 november moesten alle boten uit de havens weg zijn.

Een paar liggen er nog, zielig in de drap.

Maar nu regent het. (niet zo fijn werken,

eigenlijk was het heerlijk zo lang droog)

Ik benieuwd wanneer de meren weer gevuld zullen zijn.

Ik mis het "Bonjour" roepen naar de vissers.

En het zien van alle verschillende soorten watervogels.

Dus regenpak aan en door de regen naar het park!!!

Grote biggetjes

Ze zijn zo groot geworden, de 3 kleine biggetjes!!!

En nog ondeugender.

Elke dag mogen ze een tijdje uit hun hok.

Met z'n drietjes rennen ze over de kinderboerderij.

Overal zitten ze aan,

alles eten ze op en overal moet je ze vandaan plukken.

De biggetjes krijgen geen flesje melk meer,

maar een schaal melk.

Daar gaan ze tijdens het drinken in staan.

Als de buikjes gevuld zijn,

klimmen ze op je schoot en vallen in slaap.

Ook eten ze al brokjes, fruit en groenten.

En zoals echte varkens, wroeten ze al lekker in de modder.

Deze 3 komen alleen daarna heel hard naar je toe gerend

om hun moddersnuitjes aan je broek af te vegen.

Toch ook maar een varkenshokje bouwen in de tuin......

Naar

Dit weekend had ik even geen zin in een blog schrijven.

Wat een narigheid in Parijs.

Op die momenten voel ik me toch erg verbonden met Frankrijk.

Jan en ik wilden zaterdag naar een evenement in de buurt,

maar we zijn niet gegaan. 

Het was een zaterdag om fijn veilig thuis te blijven.

Een dag om samen al het blad op te ruimen in de tuin.

Een dag om lekker kopjes koffie te drinken

en pompoenkoekjes te bakken.

En een dag om steeds even 

het journaal te kijken.

Gisteren moest ik werken.

Het was stil in het park op de laatste dag van het seizoen.

Veel met iedereen gepraat over Parijs.

Jan was naar een vogeltentoonstelling in Metz.

Lange rijen voor de ingang, elke tas werd gecontroleerd.

Jan vertelde dat het nog stiller was dan anders 

in de dorpjes onderweg.

Vandaag waren we een minuut stil in het park.

Maar de gebeurtenissen spelen niet alleen 

die ene minuut in je hoofd, maar de hele tijd.

Dan is er niks fijner dan koffiedrinken met mijn collega's

en een rondje langs de dieren te maken.

Volgende keer weer een vrolijke blog.

.

Braziliaanse souvenirs

Als ik in het regenwoud loop,

ben ik altijd op zoek naar zaden en vruchten.

Van de hele tijd omhoog kijken op zoek naar apen,

krijg je op het laatst een stijve nek,

dus naar de grond kijken is een mooie afwisseling.

Thuis heb ik een schaal op tafel staan met zaden 

en gedroogde vruchten uit Peru, Madagaskar, Borneo,

Costa Rica en nu ook uit Brazilië.

(De bellen komen uit het Afrika museum)

Deze, soort van dennenappel, komt uit

het bos waar ik de Muriquis gezien heb.

Een heel mooi bos met hele speciale apen.

Deze noten komen uit het Atlantisch regenwoud van Itatiaia.

Wie zou hier van gegeten hebben?

Capucijnerapen, of agoutis (een knaagdiertje)?

Ze zijn keihard, dus het was een hele kunst om ze open te krijgen.

Deze grote "beukennoot" komt uit het bos van de leeuwaapjes.

In de huls zitten kleine rode zaadjes.

Deze zaadjes gebruiken de indianen om 

rode versieringen op hun lijf te schilderen.

Deze nieuwe Braziliaanse aanwinsten liggen nu op de schaal.

Perfecte souvenirs voor mij!!!

thuis

Ik ben weer thuis!!!

Altijd fijn om een thuis gevoel te hebben.

Het was de eerste verre reis dat we in

dit huis thuis kwamen.

En vandaag weer aan het werk.

Het is heerlijk weer, 

dus het verschil is niet zo groot, zo na Brazilië.

Het park is prachtig met alle herfstkleuren.

Alle dieren weer gezien.

(De 3 varkentjes zijn zóó groot geworden)

Bijgekletst met de collega's

en het is alsof ik niet ben weggeweest.

De afgelopen weken was het Halloween in het park.

Niet mijn favoriete feest,

maar achter de ingang is het park mooi versierd

met 200 bolchrysanten en heel veel pompoenen.

Het is dus een fleurig, zonnig weekend,

prima om weer aan het werk te gaan

na een prachtige vakantie!!!

Fijn weekend allemaal!!!

Isto è Brasil 3

Onze Brazilië- reis zit er op.

Het was weer een hele indrukwekkende reis.

Compleet anders dan vorige reizen.

Het Atlantisch regenwoud was heel anders dan dat we altijd dachten.

We hebben zo'n 20 apensoorten gezien,

die we nog nooit in het echt hadden gezien.

Het eten was heerlijk.

Alle kilo-buffetten waar je alles uit probeerde waar je zin in had,

de hartige pasteitjes en de vruchtensapjes

op elke straathoek.

De steden Sao Paulo en Rio de Janeiro,

die we heel vaak doorkruist hebben met de auto,

 metro, bus en lopend.

In die steden een indruk gekregen van het leven daar.

Hele aardige mensen, zo'n verschil tussen arm en rijk,

 zoveel angst voor geweld.

Veel straten hebben toegangshekken en slagbomen.

Overal zie je politie, rondom huizen staan hoge muren

en alle winkels hebben rolluiken.

Je komt ogen en oren te kort.

Onveilig heb ik me niet gevoeld.

En ik heb mijn nummer 1 van mijn "Ooit moeten zien" lijstje gezien;

de Muriqui!!!

Brazilië is super en we hebben 

maar een heel klein stukje van dit land gezien.

We komen dus terug!!!

Tchau

Rio de Janeiro

Rio de Janeiro is groot, chaotisch, 

indrukwekkend met alle bergen er omheen

en heel veel verschillende culturen, wat de stad 

heel interessant maakt, vind ik.

Hippe, moderne en tamelijk nette wijken

en op elke berg een sloppenwijk.

De stranden van Copacabana,

lekker rustig toen wij er liepen.

Altijd in de file.

Daar proberen mensen uit de sloppenwijk 

je ramen te wassen of chips te verkopen, terwijl je stilstaat.

Santa Teresa is een wijk in Rio met gezellige straatjes

en mooie huizen.

Vanuit de dierentuin kon je het Christus beeld op de berg zien staan.

Maar het beeld is veel kleiner dan dat ik altijd gedacht heb.

Je moet dus goed kijken......

Bij elke stad hoort natuurlijk een dierentuinbezoek.

De dierentuin zag er niet uit met 

kale kleine dierverblijfjes.

Maar de collectie was super,

7 nieuwe apensoorten gezien en heel veel 

soorten toekans, papegaaien 

en andere vogelsoorten die je ergens anders niet ziet.

Dat was een korte samenvatting van Rio!!!

Hierna nog 1 blog uit Brazilië, 

want we gaan al bijna weer terug naar Frankrijk.

Fijne dag allemaal!!!